De weg van vallen en opstaan met een staande ovatie als resultaat. Dankbaar zijn wij dat Bernhard ons zijn herstel toevertrouwde.
“Mijn naam is Bernhard en ik ben verslaafd. Voordat ik eindelijk erkende dat ik een probleem had, probeerde ik van alles om me beter te voelen. Ik greep naar elke afleiding die ik kon bedenken, maar niets hielp echt. In plaats daarvan raakte ik steeds verder verwijderd van de realiteit. Ik durfde mijn eigen gevoelens en moeilijkheden niet onder ogen te zien. Wat begon als ogenschijnlijk onschuldig gedrag, liep uiteindelijk helemaal uit de hand.
Al mijn hele leven heb ik moeite gehad met het uiten van mijn emoties. Daardoor koos ik vaak de makkelijke weg: vluchten voor wat er echt in me omging. Het begon op jonge leeftijd met gamen, gevolgd door overmatig sporten, onrealistische relaties met vrouwen en uiteindelijk alcohol en dagelijks misbruik van 3-MMC. Al die gewoontes hadden één doel: ontsnappen aan de werkelijkheid.
Na een mislukte relatie in Nijmegen, waar mijn verslaving vrij spel had gekregen en ik een jaar lang 3-MMC had gebruikt, mocht ik weer bij mijn ouders intrekken. Ik hoopte dat dit me op het rechte pad zou brengen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Mijn verslaving werd alleen maar sterker. Ik nam vaker en grotere hoeveelheden, loog over waar ik was en wat ik deed, kwam de meeste weekenden niet thuis en stapelde schulden op. Mijn familie voelde al lang dat het niet goed met me ging en bood meerdere keren hulp aan. Maar ik sloeg die telkens af, vaak met een heftige reactie.
Tot de dag dat ze me confronteerden met bewijs: lege zakjes, lege bierblikjes en meer. In overleg met hen realiseerden we ons dat ik een ernstig probleem had; ik was verslaafd.
Kort daarna had ik een intakegesprek bij een kliniek in Nederland. Het was confronterend, maar ergens voelde het ook als een opluchting. Toch waren mijn gevoelens van schaamte en schuld nog overweldigend en ik had nog niet geleerd om er open over te praten. Tijdens mijn vierweekse traject daar kwam ik in contact met medeverslaafden en begon ik voorzichtig te oefenen met het delen van mijn gevoelens. Maar echte eerlijkheid? Die was nog ver te zoeken…
Ik overtuigde mezelf al snel dat ik het alcoholgebruik wel onder controle kon houden, dat het alleen aan de 3-MMC lag en dat anderen de schuldigen waren, niet ik. Dit leidde tot een negatieve mindset na de opname. Niet lang daarna viel ik terug in alcohol: bijna dagelijks 1 à 2 halve liters van 10%. Ik begon niet eens aan het herstelwerk, zoals het 12-stappenprogramma, want het lag immers niet aan mij, maar aan anderen. Ik ging weer werken, maar had geen energie over voor iets anders dan drinken en in bed liggen, wachtend op de volgende dag.
Dit hield ik ongeveer zes maanden vol, tot mijn moeder me vroeg: “Het gaat niet goed hè?” Ik barstte in tranen uit. Samen met mijn familie schakelden we meteen hulp in en zo kwamen we bij Weg van Verslaving terecht.
Daar kreeg ik de persoonlijke, één-op-één begeleiding die ik op dat moment zo hard nodig had. Ik kon eindelijk open praten over mijn verleden en de keuzes die ik had gemaakt. Gerd nam me mee naar meetings in de buurt en zorgde ervoor dat ik warm werd ontvangen. Hij liet me het positieve van het leven weer zien, gaf huiswerk en stelde doelen om mijn verloren passies nieuw leven in te blazen, zoals samen mountainbiken of wandelen in de natuur. Er waren ook familiegesprekken en voorlichtingsavonden voor mijn vrienden.
Het ging een paar weken goed, maar de sleur en de ellende die ik zelf had veroorzaakt in de afgelopen jaren, zorgden voor een terugval in alcohol. Mijn oude patronen namen weer de overhand: ik werd oneerlijk tijdens de begeleiding en tegenover mijn familie. Gerd zag het meteen aankomen en adviseerde me om opnieuw een klinisch traject in te gaan. Met veel weerstand – naar hem en mijn familie – kreeg ik het advies voor een tweede ronde bij een kliniek, gevolgd door een intake.
Zelfs tijdens dat intakegesprek was ik niet eerlijk over mijn gebruik en de hoeveelheden. Ik zei dat ik alleen na werkdagen alcohol dronk en liet 3-MMC buiten beeld. “Fijn”, dacht ik, “nu kan ik doorgaan met anderen de schuld geven en wekelijks 3-MMC en alcohol gebruiken.” Ik werd afgewezen in de kliniek. De begeleiding stopte omdat ik geen vooruitgang boekte en volledig was teruggevallen.
Dit duurde een paar maanden, tot het zaadje dat Gerd had geplant begon te groeien. Na maanden in dezelfde ellende belde ik hem op om een nieuw klinisch traject te starten. Ik besefte dat mijn eigen aanpak niet werkte, dat ik vastzat in de verslaving en dat ik een opname nodig had voor een frisse start. Bovendien begreep ik dat alleen een opname niet genoeg zou zijn om clean en nuchter te blijven. In overleg koos ik ervoor om direct daarna naar een safehouse te gaan.
Nu komt mijn motivatie echt uit mezelf, niet van buitenaf en dat maakt me sterker in mijn herstel. Ik voel eindelijk rust; ik hoef niet meer te vechten. Ik zie nu in dat alle ellende van de afgelopen jaren door mijn eigen keuzes is ontstaan. Mijn oude overtuigingen kloppen helemaal niet en ik heb hulp nodig om erbovenop te komen.
Zonder Weg van Verslaving zou ik nog steeds in die ellende zitten, zouden mijn vrienden niet weten van mijn problemen en zou ik nog steeds in strijd zijn met mijn familie.
Ik ben sinds 16 april 2025 in herstel en ik kijk heel positief terug op de begeleiding van Gerd.”
Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelbegeleiding, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp. Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!
Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl. Geen wachttijden! Je kunt meteen starten!
Geen wachttijden! Je kunt meteen starten!
